پیش بینی لارنگوسکوپی مشکل در بیماران تحت عمل جراحی سزارین

چکیده: زمینه و هدف: عدم موفقیت در لوله گذاری مناسب داخل تراشه یکی از مهمترین علل مرگ و میر مادران حین بیهوشی عمومی است. بنابراین هدف از این مطالعه تعیین توانایی پیش بینی دید مشکل حنجره از طریق اندکس های پیش بینی کننده شامل آزمون تغییر یافته مالامپاتی (Modified Mallampati classification)، نسبت قد به فاصله تیرومنتال (RHTMD) و گاز گرفتن لب فوقانی (Upper- Lip-Bite test) بود. روش بررسی: این مطالعه به صورت آینده نگر دو سوکور بر روی بیماران تحت عمل جراحی سزارین الکتیو با بیهوشی عمومی که نیاز به لوله گذاری داخل تراشه داشتند، انجام شد. آزمونهای نسبت قد به فاصله تیرومنتال، گاز گرفتن لب فوقانی و آزمون تغییر یافته مالامپاتی قبل از عمل جراحی بررسی گردید. یک متخصص بیهوشی با تجربه که اطلاعی از بررسی راه هوایی قبل از عمل جراحی بیماران نداشت، لارنگوسکوپی را انجام داد و بر اساس طبقه بندی کورماک-لیهان درجه بندی آن را مشخص کرد. سپس حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت، منفی و نسبت بخت هر اندکس پیش بینی کننده راه هوایی به صورت منفرد و ترکیبی تعیین شد. جهت مقایسه داده های دموگرافیک از آزمون t و مقایسه بین آزمونها از آزمون من ویتنی استفاده شد. یافته ها: لارنگوسکوپی مشکل (درجه 3 و 4) در 35 بیمار 75/8% مشاهده شد. نسبت قد به فاصله تیرومنتال دارای حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت بالاتر و منفی کاذب کمتری نسبت به سایر اندکس ها بود. بهترین نقطه قطع جهت پیش بینی لارنگوسکوپی مشکل با نسبت قد به فاصله تیرومنتال عدد 24/21 تعیین شد. نسبت بختی با فاصله اطمینان 95% برای نسبت قد به فاصله تیرومنتال (21/21-21/1)8/7، کلاس مالامپاتی (60/5-11/1)1/2 و تست گاز گرفتن لب فوقانی (1/4-6/0)5/1 تعیین شد. نتیجه گیری: نسبت قد به فاصله تیرومنتال ممکن است تست غربالگیری مفیدی جهت پیش بینی لارنگوسکوپی مشکل در بیماران عمل سزارین باشد.